Τα βιβλία της φωτοανάγνωσης για το 2024 (βιβλίο 2)
Πάντα ήρωες, Fabien Marsaud
Συγγραφέας: Fabien Marsaud
Μετάφραση: Χάρις Αλεξίου
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Από το οπισθόφυλλο:
Ο Fabien Marsaud (1977), γνωστός με το ψευδώνυμο Grand Corps Malade, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους γάλλους καλλιτέχνες (τραγουδοποιός, αυτοσχεδιαστικός ποιητής).
Για το καλλιτεχνικό του έργο έχει λάβει πλήθος διακρίσεων, ενώ το 2008 τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με τον τίτλο του ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων.
Το καλοκαίρι του 1997 εργαζόταν σε μια αθλητική κατασκήνωση και έκανε μια βουτιά στην πισίνα, η οποία στάθηκε μοιραία για την εξέλιξή του: τραυμάτισε πολύ σοβαρά τη σπονδυλική του στήλη και η διάγνωση ήταν ότι δεν θα μπορούσε να περπατήσει ξανά. Ωστόσο ύστερα από έναν χρόνο εντατικής θεραπείας και επίμονης προσπάθειας, διέψευσε τις προβλέψεις.
Η Χάρις Αλεξίου προτείνει και μεταφράζει τη συγκλονιστική μαρτυρία του Grand Corps Malade. Ένα βιβλίο με χιούμορ, περιπαικτική διάθεση και πολύ συναίσθημα· η αφήγηση της δωδεκάμηνης περιπέτειας του γάλλου τραγουδοποιού ως ατελώς τετραπληγικού και οι εμπειρίες τόσο οι δικές του όσο και των ομοιοπαθών συντρόφων του από το Κέντρο Αποκατάστασης.
Η κριτική μου για το βιβλίο:
Το συγκεκριμένο βιβλίο το επέλεξα γιατί από το οπισθόφυλλο ταυτίστηκα με ορισμένα σημεία του, όπως η ανακοίνωση ότι δεν θα περπατήσει κάποιος. Ήθελα να μάθω πως ένας άνθρωπος ξεκίνησε να ενεργεί κάθε μέρα με σκοπό να επιστρέψει στην καθημερινότητά του. Οι ιστορίες από το κέντρο αποκατάστασης πίστευα ότι θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να αντιληφθώ πώς ακριβώς ζει τους τελευταίους μήνες και ο πεθερός μου. Πώς αντιλαμβάνεται τους ανθρώπους που τον φροντίζουν κλπ. Η περιγραφή του κέντρου αποκατάστασης, οι ιστορίες που έζησε, οι άνθρωποι που γνώρισε είναι όλα αρκετά σπουδαία γεγονότα. Τον οδήγησαν να δει τη ζωή με εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Το βιβλίο το διάβασα απνευστί γιατί η ιστορία κυλάει με αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Για μένα είναι ένας ύμνος του τι μπορεί πραγματικά να πετύχει ο άνθρωπος. Πίστεψε σε εσένα και κατέκτησε ακόμα και το πιο “άπιαστο” όνειρο. Όπως λέω και στην τελευταία ιστορία του βιβλίου μου: “Δεν υπάρχουν αδύνατα πράγματα, μόνο άνθρωποι που δεν προσπάθησαν αρκετά να πετύχουν αυτό που πραγματικά ήθελαν”.