Τα βιβλία της φωτοανάγνωσης για το 2024 (βιβλίο 1)

Εβόρα Κώστας Κρομμύδας

Τίτλος βιβλίου: Εβόρα

Συγγραφέας: Κώστας Κρομμύδας

Εκδόσεις: Διόπτρα

Από το οπισθόφυλλο:

Η αγάπη, όταν τη μοιράζεσαι, μεγαλώνει…

Λένε πως όταν κάποιος σώζει μια ζωή είναι σαν να σώζει τον κόσμο όλο. Η δική μου ζωή άλλαξε τη μέρα που ο Αντώνης με γλίτωσε από βέβαιο θάνατο.

Συνέχισα την πορεία μου στο δύσβατο μονοπάτι του δικού μου παραδείσου, αλλά πλέον αφουγκραζόμουν περισσότερο τη φύση, εναρμονίστηκα μαζί της, μοιάζοντας με αγρίμι που κινείται αθόρυβα στο πυκνό δάσος.
Ο Αντώνης έγινε συνοδοιπόρος μου και σκαρφάλωσε μαζί μου στην κορυφή της αγάπης. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια για μας…

Υπάρχουν άνθρωποι που θα μας κάνουν δώρο κομμάτια της καρδιάς τους για να τα ενώσουμε με τα σπασμένα δικά μας. Είναι εκείνοι που περιμένουν αυτή την ιδανική ώρα, όταν ο έρωτας θα φυσήξει σαν δροσερός άνεμος.

Είναι αδύνατον να αφεθούμε στο μεγαλείο της αγάπης αν σκεφτόμαστε από την αρχή την κατάληξή της. Μόνο έτσι ο καθένας μας θα ανακαλύψει τον δικό του παράδεισο. Την Εβόρα του.
Αριάδνη

Εβόρα…
Αέρας, άνεμος, δροσερός καιρός, δροσερός τόπος, σκιερό μέρος… Απολαμβάνουν οι αισθήσεις… Απολαμβάνει και η ψυχή… Εβόρα ή και ευώρα, η καλή ώρα, η ιδανική στιγμή της ημέρας…

Κριτικές για το βιβλίο:

• Η Αριάδνη είναι μια πραγματική οδηγός καλής ζωής όπου η λέξη «αυτοβελτίωση» φαντάζει μονόδρομος, αφού οποιαδήποτε άλλη επιλογή εξαφανίζεται… Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, απλώς ευχόμουν να την είχα φίλη μου… Ζέτα Δούκα, ηθοποιός
• Σπαρακτικό. Δυνατή πλοκή που γεννά έντονα συναισθήματα. Διαβάζεις και νιώθεις. Νιώθεις τον έρωτα, την αγάπη, ζεις την περιπέτεια, μυρίζεις το δάσος. Θέλεις να βρεις τη δική σου Εβόρα… Ζηλεύεις τους ήρωες. Πονάς. Πονάς πολύ… αλλά στο τέλος παίρνεις βαθιά ανάσα. Είναι η ανάσα της ελπίδας. Χριστίνα Βίδου, δημοσιογράφος

Οι δύο αυτές φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο από ταξίδι μου με το σύζυγό μου Χρήστο στην Εβόρα το 2016

Ο λόγος που διάλεξα το βιβλίο:

Το καλοκαίρι του 2010 ήταν η πρώτη φορά που εργάστηκα σε παιδική κατασκήνωση στη Χαλκιδική. Ανάμεσα στα άλλα άτομα που γνώρισα, ήταν και η Μάρθα. Μια γλυκύτατη γυναίκα, που είχε αναλάβει την απασχόληση των παιδιών με ζωγραφική και διάφορες χειροτεχνίες. Ήταν πραγματικά ένα αξέχαστο καλοκαίρι! Τη δεύτερη χρονιά, το 2011, η Μάρθα είχε νοσήσει από κάτι, που λόγω ιατρικού απόρρητου δεν μπορώ να το μοιραστώ μαζί σου. Την κοιτούσες και ήταν όσο μπορούσε χαμογελαστή. Ένας άνθρωπος θα λέγαμε έξω καρδιά! Πέρασε τουλάχιστον τρία τέταρτα για να με ντύσει “μούμια” και παρόλο που πονούσε το κατάφερε πολύ πολύ καλά! Κάθε φορά έλεγε ότι πρέπει να χαιρόμαστε τη ζωή μας και να χαμογελάμε. Λίγους μήνες μετά ταξίδεψε στο αιώνιο φως.

Η πρώτη μου επίσκεψη στον τόπο της μόνιμης καταγωγής της, στην Παναγίτσα του νομού Πιερίας έγινε στις 26 Δεκεμβρίου 2011 στο 40ημερο μνημόσυνο της. Αν και χειμώνας, το τοπίο ήταν μαγευτικό… Δώσαμε υπόσχεση με το Χρήστο να επιστρέψουμε προς την άνοιξη για να δούμε τα χρώματα του τοπίου. Τελικά, το ταξίδι έγινε την άνοιξη του 2016… Όταν ο συγγραφέας, Κώστας Κρομμύδας, έγραψε το βιβλίο “Εβόρα” είπα ότι αυτό το βιβλίο θέλω να το διαβάσω. Ευτυχώς μπόρεσα να το βρω στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης και ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα για τη φετινή χρονιά.

Η προσωπική μου άποψη για το βιβλίο:

Φέτος μετά από πολύ καιρό επέλεξα να αρχίσω ξανά να διαβάζω τόσο λογοτεχνία όσο και βιβλία από άλλες επιστήμες. Μετά τη γέννηση του Κωνσταντίνου σταμάτησα να διαβάζω τόσο πολύ και από τα 1.500 βιβλία που διάβαζα κάθε χρόνο με τη μέθοδο της φωτοανάγνωσης, μπόρεσα να διαβάσω περίπου 40-50. Σίγουρα δεν έχει σημασία ο αριθμός αλλά όποιος με ξέρει, γνωρίζει ήδη ότι το βιβλίο είναι μία από τις μεγαλύτερες αγάπες στη ζωή μου. Κατά συνέπεια μόλις το είδα το ράφι της βιβλιοθήκης είπα: “Τώρα ήρθε η κατάλληλη ώρα”.

Όλα τα βιβλία χρειάζονται το δικό τους χρόνο για να τα διαβάσεις. Μπορεί κάτι που απορρίπτεις τώρα σε λίγο καιρό να έχεις αλλάξει γνώμη. Κατά την άποψη μου κάθε συγγραφέας γράφει σε μια συγκεκριμένη συχνότητα και ο αναγνώστης είναι αναγκαίο να εκπέμπει στην ίδια συχνότητα για να μπορεί να τον κατανοήσει. Αν εκπέμπει πιο ψηλά από τον συγγραφέα ίσως πει ότι το βιβλίο είναι “βαρετό” ή αν εκπέμπει πιο χαμηλά ίσως πει ότι το βιβλίο είναι “δύσκολο”.

Το συγκεκριμένο λοιπόν μυθιστόρημα το διάβασα απνευστί. Μιλά για την αγάπη, για την αυτοβελτίωση… Μιλά για το χωριό που τόσο αγάπησα… Για την ομορφιά του τόπου. Είναι ένα κατάλληλο μυθιστόρημα για να μπορέσεις να ταξιδέψεις στις ομορφιές της Ελλάδας, που είναι αρκετές, αλλά παράλληλα να ταυτιστείς με τους ήρωες. Να μάθεις να βλέπεις με διαφορετική οπτική γωνία την καθημερινότητα σου και να απολαμβάνεις ό,τι κι αν κάνεις. Ίσως έτσι μπορέσεις να βρεις και τη δική σου Εβόρα. Και γιατί όχι; Να σχεδιάσεις μια επίσκεψη σε αυτό το μαγευτικό χωριό, την Παναγίτσα.